Destruido en las revueltas Irmandiñas e reconstruído no século XV, foi perdendo paulatinamente importancia até o seu total abandono a principios do século XX. O primeiro alcalde pedáneo de Vilasobroso, a aldea na que se sitúa o castelo, comprou as súas ruínas en 1923 e gastou toda a súa fortuna en reconstruílo, aínda que non por completo. Os veciños da zona, de forma totalmente altruísta e sen ningunha axuda estatal, colaboraron na restauración, que culminou en 1967. Hoxe alberga un pequeno museo etnográfico.