Se decidiches gozar dunha estadía nunha casa de turismo rural en Galicia, varias serán as cousas que te han sorprender cando chegues ao teu destino.
Unha delas é o número de pequenas aldeas que compoñen a súa paisaxe.
As máis de 27.000 entidades de poboación de menos de cen habitantes ubicadas en Galicia representan o 58% das que existen no estado español. Todas elas están agrupadas en 313 concellos.
Quizais penses que a nosa estrutura territorial difire da que hai onde vives. Pero fíxate, cada concello subdivide o seu termo municipal en parroquias, dun xeito similar a como unha cidade o fai por barrios, e que provén da antiga organización eclesiástica sueva. Ademais, no territorio de cada parroquia aséntanse de forma espallada aldeas ou pequenos lugares, incluso vivendas ailladas, cinguidas de leiras, prados, soutos, chousas ou devesas .
Unha persoa dunha destas aldeas dirache que vive, por exemplo, no “lugar da Condomiña, parroquia de San Xoán de Ortoño, Concello de Ames”.
Pensarás: "Entón ... parroquia e igrexa ..." Efectivamente, depende! Como dicía, o nome dunha parroquia designa un determinado territorio, pero tamén unha igrexa, normalmente a parroquial, aínda que moitas aldeas tamén teñan a súa propia igrexa ou capela.
Outro elemento característico que chamará a túa atención mentres camiñas polo campo son os innumerables muros de pedra, sebes, valos de madeira e arame delimitando o peche perimetral das fincas. Nas súas vértixes ou nas lindes atópanse os marcos que, aínda que case sempre soterrados, ás veces correspóndense con fitos de pedra chantados , árbores, estacas de madeira, ferro ou formigón. Nin se che ocorra movelos. E moito menos arrincalos!
Abstente de entrar nos prados ou leiras con peches ou valados, poden estar recén sementados ou aboados. Igualmente dos que fican delimitados por cintas ou cables. Son pastores eléctricos, se os tocas saberás o motivo do seu nome. ¿Perigoso?Para nada! pero ten por seguro que che han quedar poucas gañas de tocalos de novo.
Unha boa parte dos montes galegos son comunais, é dicir, xestionados baixo un sistema de xestión en mancomún. Así, a veciñanza decide o seu uso forestal, agrícola ou gandeiro, revertendo os beneficios, se os houbera, en melloras para a comunidade.!
Grazas ao turismo rural, en Galicia gozarás de experiencias moi gratificantes, únicas e inesquecibles. Unha das máis gratificantes será gozar da nosa hospitalidade. Cando no verán a tardiña vai devalando, moitas persoas maiores aproveitan para dar un paseo e, se se tercia , manter unha conversa con algunha persoa , conveciña ou foránea, que se atopen no camiño. Se te paras con algunha delas, é moi posible que, xenerosa, che revele historias sorprendentes ou che aconselle lugares para camiñar, pequenos paraísos ocultos por descubrir e que case nunca verás nas guías turísticas. Pregúntalles o que queiras saber, aprenderás delas e do seu xeito de ver a vida.
 |
Nas aldeas atoparás portas abertas. Máis que un convite a entrar, é sinal da confianza que nos temos uns para os outros e do respecto polos demais. Se unha persoa te invita á súa casa, acepta, estás de sorte. Seguramente significa que tamén quererá que probes os seus chourizos, os seus produtos de horta, o seu viño ou os seus licores.Agradécello , ofrécechos de corazón.
Ás veces as persoas que viven nas cidades aínda asocian a vida rural coa "ignorancia" ou a "ignorancia". Nada máis lonxe da realidade. A propia palabra "cultura" vén de "cultivo". No mundo rural, ademais de cultivar a terra, tamén cultivamos a mente. Así, quen teña a oportunidade de aloxarse nunha casa de turismo rural en Galicia descubrirá que hai unha rica cultura ao seu redor. Máis alá da sabedoría popular, que non é pouca cousa, as vilas galegas son lugares de historia viva. Foron e son berce de escritores e artistas que atoparon a súa inspiración alí e tamén deixaron a súa pegada. A artesanía, a música, a arquitectura e as artes en xeral tamén son inherentes ao mundo rural.
Despois da túa chegada a unha aldea para aloxarse nunha casa de turismo rural en Galicia, verás que os ritmos de vida son diferentes dos urbanos. Sobre todo se os seus habitantes se dedican á agricultura e á gandería. Nos campos traballan intensamente durante todo o ano, especialmente na primavera, o verán e parte do outono. E é que os animais e a terra teñen os seus propios ciclos vitais sen atender a vacacións ou festivos. Dado o pequeno ou mediano tamaño da maioría das explotacións gando, o día comeza cedo ... Ou non, depende! A xente realiza as súas tarefas todos os días, ás veces continuamente ata que se pon o sol, fins de semana incluídos.
Se te atopas con vacas ou outros animais, admíraas con calma, sen atraer a súa atención. Pensa que non están alí paratorealas , acariñar ou facer selfies con eles. En ausencia dos seus propietarios, é necesario (e máis seguro) que esteas alerta e a unha distancia segura. As vacas son animais pero desconfían dos descoñecidos e ten por seguro que non quererías estar diante dunha vaca cabreada.
Cando circules no teu vehículo e te atopes diante ou detrás dun rabaño de vacas, renuncia a facer "vaqueiras xaimitadas" tentando forzar o camiño entre elas coa bocina ou a aceleración, só tes que estar ao carón, deter o vehículo e agardar para que pasen. ¡Ah! e dobra o espello retrovisor cara atrás e manteña as fiestras pechadas ao pasar. Lembre que son os que están no seu hábitat.
Por certo, ten en conta que en Galicia os paxaros e os galos seguen a ser libres de cantar ou calar, as vacas e os burros para muxir e rebuznar, e si, por sorte hai bichos! Se non, tampouco existiríamos a Humanidade.
